Een normale dag

De wekker gaat en een nieuwe dag begint. Zes uur lang naar school. Aan het begin van de dag beginnen tientallen studenten met de ochtendspits van het openbaar vervoer. En niemand gunt iemand een lach. Het is wel altijd een dode boel in de trein. Je kan beter zeggen dat de ochtendzombies weer naar school gaan. Dan na een tijdje van duwen, trekken en squishen is de dag dan eindelijk begonnen.  

Half negen, het eerste uur begint. Je kan wel zeggen dat het eerste uur meestal een hel is. Je merkt wel dat leraar en leerling totaal nog niet wakker zijn. Maar ja, wat kan je van ze verwachten en dan de standaard irritatie van de leraren die wachten tot de laatkomers komen. Weer een standaard begin van de dag. De lessen zijn meestal interessant, maar op een saaie manier gebracht. Daaraan te danken gaan zo de dag langzaam voorbij en zijn de ogen alleen maar gericht op de grote vriend “de klok”.  

De hoogte punt van elke dag is dan wel de middagpauze, of toch niet. Iedereen zit te praten maar wakker zijn ze niet. En als je lang genoeg luistert zijn de gesprekken alleen maar over koetjes en kalfjes. De helft van de studenten in de kantine kijken alleen maar op de klok en wachten wanneer ze weer kunnen beginnen met de les. Dan bedenk ik mij altijd, zijn leraren ook zo. Dat ze naar de klok kijken tot ze weer de les beginnen of zitten ze gezellig te kletsen.  

Dan begint de tweede helft van de dag. En dan heb je studenten die wakker zijn of al zit te wachten of ze naar huis kunnen gaan. De lessen blijven langzaam door gaan en ze worden bijna nooit interessant. Langzaam kan je zien dat alle lessen op elkaar gaan lijken.  

Alle lessen zijn de opbouw gewoon hetzelfde. Je luistert, je gaat aan de opdracht en de les is over. En als dan eindelijk de laatste bel is geslagen gaat elke student weer terug naar het avontuur van het openbaarvervoer en dan vingers gekruist dat je op tijd weer thuis ben.  

Eigenlijk als je zo bekijkt is school maar iets raars. Je leert iets van mensen waar van je denk dat ze het alleen maar voor het geld doen. En soms is het zo onduidelijk dat je soms niet meer begrijp waarom je eigenlijk nog naar school gaat (snap je die zin nog?). Misschien moet het schoolsysteem gewoon helemaal vernieuwd worden waardoor alles nog een beetje interessant wordt want op sommige dagen denk ik zelf dat ik mijn tijd hier aan het verdoen ben.  

Artikel: Michelle Frühling